Ji Çapemenî û Raya Giştî Re!

Sala 2019’an bi berxwedan û şerekî mezin li dijî êrîşên dijmin derbas bû, zarokên leheng ên gelê me Denîz, Bêrîvan, Dilxwaz, Feraşîn, Şervan û Argeş, bi ruhê fedaî yê Apoyî erkên xwe hilgirtin ser milên xwe.

Lê belê, di 29’ê Nîsana 2019’an de, li Herêmên Parastinê yên Medyayê, li qada Çemankê ya Garê, di encama êrîşeke dijmin de ev hevalên me gihîştin şehadetê. Em hevalên xwe yên şehîd bi rêz û minetdarî bibîrtînin û soz didin ku em ê li ser xeta şehîdan hesab bipirsin. Hevrêyên me, ji roja ku tevlî refên gerîla bûn heta gihîştin şehadetê, bi biryarekî bê teredût meşiyan û bi helwesta xwe ya di jiyan û şer de bûn mînakên militanên Apoyî. Ji bo bersivdayîna êrîşên qirkirinê yên li dijî gelê me, ev zarokên leheng ên gelê Kurdistanê tevlî refên PKK’ê bûn û li her qadê bi ruhê fedaî yê Apoyî erkên xwe bi cih anîn. Bi fedaîtiya xwe gelê me li hember çeteyên DAÎŞ’ê parastin û erkên herî dijwar bi serkeftî bi cih anîn. Şop û têkoşîna van rêhevalên me yên hêja wê her dem ji bo me rêber be. Bi jiyana xwe ya şoreşgerî gelek serkeftin bi dest xistin û navê xwe weke qehremanên nemir ên Tekoşîna Azadiya Kurdistanê di dîrokê de nivîsandin.

Em wek hevrêyên wan, ji malbatên hêja yên Denîz, Bêrîvan, Dilxwaz, Feraşîn, Şervan û Argeş û ji tevahiya gelê Kurdistanê re sersaxiyê dixwazin û li ber bîranîna pîroz a şehîdên xwe careke din bi rêz û minetdarî bejna xwe ditewînin.

Agahiyên derbarê nasnameya hevrêyên me yên şehîd, bi vî rengî ne:

Denîz Îsyan – Ebubekir Duzencî

Bêrîvan Hesekê – Jiyan Halîl Meyiş

Dilxwaz Devrîm – Hîzret Çalkin

Faraşîn Bêrîtan Pirsus – Bêrîvan Demîr

Şervan Tirbespiyê – Kawa Cuma

Argeş Cûdî – Furkan Bayar

Denîz Îsyan – Ebubekir Duzencî - Gever, bi serhildan û berxwedanên li dijî zordestiyê bi nav û deng e. Hevrêyê me Denîz, di vê erdnîgariyê de, di eşîra Dirî ya welatparêz de çavên xwe li dinyayê vekir. Zarokatiya xwe bi çîrokên gerîlayên azadiyê û bîranînên wan derbas kir. Denîz, weke navê xwe, bi xeyala asoyên bêdawî, li pey azadiyê, xwest Kurdistanê bigere û kesayetiya xwe bi serhildanê re yek bike. Çarenûsa wî, mîna bi hezaran qehremanên gelê Kurd, bi çarenûsa gelê xwe re hate nivîsandin. Di nav têkoşîn û zordariyê de, ku berxwedan roleke sereke dilîst, Denîz bi exlaq û çandeke kûr mezin bû. Di salên lîseyê de, jiyana ku sîstemê ferz kiribû bi kûrî hîs kir û nakokiyên mezin jiya. Kurdîtiya wî sedema hebûna wî bû, lê dijminê wî weke ku Kurd tunebin tevdigeriya û bi asîmîlasyonê ziman, çand û nasnameyeke din ferz dikir. Weke ku cilên ne ya wî bi zorê li wî kiribûn, wî ev rewş qebûl nekir û dev ji dibistana sîstemê berda. Di vê demê de, bi awayekî çalak tevlî xebatên ciwanên welatparêz ên şoreşger bû. Di van xebatan de, wî Rêber Apo, fikrên wî û asta dîrokî ya Têkoşîna Azadiya Kurdistanê nas kir. Têgihîşt ku divê gavên nû bavêje û ber bi asoyên nû ve biçe. Dîr ku dijmin li Geverê rûyê xwe yê herî xerab, bêyî ku cih ji hestên mirovahiyê re bihêle, nîşan dide. Êrîşên bi tank, top û amûrên şer têrê nekiribûn; dijmin bi şerê taybet jî asîmîlasyoneke kûr diafirand. Denîz, bi biryardariyeke mezin, fêm kir ku dem hatiye ku tevlî refên gerîla bibe. Berê xwe da azadiyê û çiyayên evîndar ên Kurdistanê, da ku têkoşîna xwe bidomîne.

Hevrêyê me Denîz, bi hesreta xwe ya ji bo jiyana gerîla, bi gavên xwe yên yekem vê hesretê kêm kir. Perwerdeyên xwe yên gerîla yê destpêkê li Zagrosan, çiyayên serhildêr û bê serî yên Kurdistanê, wergirt. Bi coş û kelecaneke mezin, hewl da fikrên Rêber Apo bi kûrahî têbigihîje û kesayetiya xwe li gorî van fikran ji nû ve ava bike, ku di vê yekê de tevlîbûneke xurt nîşan da. Her wiha, ji bo ku bikaribe jêhatîbûnên xwe yên leşkerî pêşve bibe û li dijî dijmin bi taktîkên bi hêz şer bike, bi daxwaza xwe perwerdeya pisporiyê jî stand û di vî warî de bi domdarî kûr bû.Hevrê Denîz, yek ji wan kesan bû ku wateya çiyayan a ji bo gelê çiyayî û jiyana ku di dilê çiyayan de hatiye avakirin baş dizanî. Di şertên dijwar ên çiyayên Zagrosan de, wî zû bi zû xwe bi pratîka gerîla ve girêda. Ji bo ku kesayetiya xwe bigihîne asteke ku bikaribe bi zehmetiyan re têbikoşe, bi ezîmeke mezin xebitî û encamên bi hêz derxist holê. Ji bo bersivdayîna xebatên Rêber Apo yên ji bo azadiya gelê Kurd, li ser kesayetiya xwe kûr bû. Ji bo ku kêmasî û qelsiyên ku sîstema kapîtalîst di kesayetiya wî de çêkiribûn rake, rastiya civakî ya ku tê de mezin bûbû, li gorî fikrên Rêber Apo bi kûrahî analîz kir û rêyên çareseriyê di pratîkê de bi cih anî. Hevrêyê me Denîz, bi saya têkiliyên xurt ên hevaltiyê, bi mîsyona pêşengiya civakî ya şoreşgerên bi hêz, di navenda jiyanê de roleke girîng girt. Wî tu carî ezîm û xebata ji bo bûyîna hevalekî layiqî Rêber Apo û şehîdên me kêm nekir. Bi ruhê şoreşgerî yê ku nirxên hevaltiyê bilind kir, Denîz her tim xwest hevalên xwe ji xwe bêtir bi pêş ve bibe. Wî bi girêdana xwezayî ya bi hevalên xwe re, bi jiyana xwe ya resen û bi wate, bû yek ji afirînerên gavên xurt û hevaltiyên bi hêz ên şoreşgerî. Wî nirxdayîna hevaltiyê ji bo xwe kir prensîbeke bêdawî, da ku bibe hevalekî layiqî Rêber Apo. Hevrê Denîz, gav bi gav, bi israr xwe ber bi encamên bi hêz û pêşengiyê ve bir. Bi biryareke radîkal a guherînê, wî pêşniyar kir ku tevlî xebatên Hêzên Taybet bibe. Ji ber helwest û performansa wî ya îdeolojîk û pratîk, pêşniyara wî hate qebûlkirin û wî di nav Hêzên Taybet de dest bi xebatan kir. Di perwerdeyên giranbuha yên li vir de, guherîneke kûr û mezin bi dest xist. Bi armanca bûyîna mîlîtanekî pêşeng, berê xwe da xebatên stratejîk û barê têkoşînê hilgirt ser milên xwe. Bi pratîka xwe ya bi hêz, hat ecibandin û baweriya Partiya me qezenc kir. Di qadên girîng de erkên mezin girt ser xwe û bi vî awayî hêz da xebatên şoreşê. Di parastina Fermandariya Navenda me de, demekê bi ciddiyet û fedaîtiyeke mezin berpirsiyariyên xwe bi cih anî.

Hevrêyê me Denîz, bi xwesteka kûr a bûyîna mîlîtanekî fedaî yê girêdayî Rêber Apo, gav avêt û ji bo cîbicîkirina vê yekê bi xîret xebitî. Di 29’ê Nîsana 2019’an de, dema li ser erka xwe bû, di êrîşa dijmin a li Herêmên Parastinê yên Medyayê, li qada Garê de, gihîşt şehadetê. Weke navê xwe, mîna deryayeke bêkêmasî, weke mîlîtanekî dilsoz ê erkên şoreşgerî, şopeke têkoşîneke bi hêz û bîranînên bêhejmar ên xweş hişt. Denîz tevlî karwanê şehîdan bû. Soza me ya ji şehîdan re, yekbûna dil û ziman e; ji bo vê yekê jî, em ê têkoşînê heta serkeftinê bi pêş ve bibin.

Bêrîvan Hesekê – Jiyan Halîl Meyiş - Hevrêya me Bêrîvan, li Hesekê, bajarê Rojavayê Kurdistanê yê xwedî dîrokeke têkoşînê ya mezin, di malbateke welatparêz de hate dinê. Ji ber ku Rojava qada Rêbertiyê ye û di derdora wê de tevlîbûnên ji bo têkoşînê hebûn, wê ji temenê biçûk ve Partiya me PKK nas kir. Bi çîrokên gerîla û serpêhatiyên têkoşînê mezin bû, wê ji zarokatiya xwe ve bi vê têkoşînê re têkilî danî. Bi destpêkirina Şoreşa Azadiyê ya li Rojava, Bêrîvan têgihîşt ku êdî jiyana berê ne qebûl e û tevlî xebatên ciwanên welatparêz ên şoreşger bû. Di xebatên xwe de, hem kesayetiya xwe hem jî rastiyên civakî baştir analîz kir û bi ezîmeke mezin li dijî bandorên wêranker ên rejîma BAAS’ê, nemaze li ser ciwanan û polîtîkayên bê nasnamekirinê têkoşiya. Piştî ku demekê li Rojava bi mîsyona pêşengiyê xebatên ciwanan bi awayekî çalak birêve bir, fêm kir ku qonaxa yekem a şoreşê li pey xwe hiştiye û divê têkoşîn ne tenê ji bo gelê Rojavayê Kurdistanê, lê ji bo tevahiya gelê Kurdistanê be. Bi hêza ku ji şehîdan wergirt û bi biryardariya xwe, wê biryar da ku tevlî refên gerîla bibe û berê xwe da çiyayên azad, da ku di nav gerîla de cihê xwe bigire. Hevrêya me Bêrîvan, perwerdeya xwe ya yekem di nav refên gerîla de li Herêmên Parastinê yên Medyayê wergirt. Tecrûbeyên ku berê bi dest xistibûn di vê perwerdeyê de bi kar anî û hem ji bo pêşkeftina xwe ya kesane hem jî ji bo pêşkeftina hevalên xwe, li ser bingeheke îdeolojîk gelek hewldan da. Bi fikrên Rêber Apo mezin bûbû û di nav gerîla de hewl da van fikran di pratîkê de bi cih bîne. Bi hêza çavdêriya xwe ya bilind û bi şêwaza xwe ya xwezayî ya berpirsiyar, wê barê hevalên xwe sivik kir û bi hişmendiya erka xwe gav avêt. Hevrê Bêrîvan, tecrûbeyên xwe yên destpêkê yên di nav gerîla de bi zanebûna xwe re yek kir û bi zîrekiya xwe ya pratîk, bingeheke xurt di jiyanê de ava kir. Wê bi têkiliyên hevaltiyê yên di nav gerîla de, bi xwezayîbûn, pakî û evîna bêberjewend a hevaltiyê bandor bû û bi xwe jî her dem ji bo avakirina hevaltiyeke bi hêz roleke girîng lîst. Bi helwesta xwe ya biryardar bawerî da derdora xwe û di hemû xebatên ku tevlî bû de, bi her awayî beşdarî kir, ji bo pêşkeftina xwe helwesteke xurt nîşan da.

Hevrêya me Bêrîvan, bi daxwazeke xurt a berxwedanê, li dijî êrîşên qirkirinê yên çeteyên DAÎŞ’ê li ser gelê me yê Êzidî li Şengalê, bi biryardarî tevlî têkoşînê bû. Li wir, ji bo tolhildana her keçeke ciwan, dayik û zarokên Êzidî yên ku hatin revandin, rûmeta wan hate binpêkirin û hatin kuştin, helwesteke bi hêz nîşan da. Piştre, dîsa vegeriya Herêmên Parastinê yên Medyayê û tecrubeyên ku di şerê li dijî DAÎŞ’ê de bi dest xistibûn, ji xwe re kir bingeheke girîng, ji bo kûrbûna di Têkoşîna Azadiya Jinê de hewldan da. Wê têgihîşt ku şerê qirêj ê li dijî jinê tenê bi bingeheke îdeolojîk a xurt dikare were têkbirin û di vî warî de, li ser kesayetiya xwe, bi israr kûr bû. Bêrîvan, weke neferê ciwan ê şoreşê, bi durustî, dilsozî û helwesta xwe ya çavdêr a li hember jiyanê, di nav refên gerîla de weke şoreşgerekî serkeftî zaroka wêrek ê gelê xwe bû. Wê lêgerînên xwe her dem li ser bingeheke xurt bi cih kir, ji bo baştir têgihîştina Rêbertiyê û bi kûrahî têgihîştina êrîşên li ser civakbûna jinê, her tim hewl da bibe şoreşgerekî bi hêz. Hevrêya me Bêrîvan, weke jineke ciwan di nava pêşengiya şoreşê de 29’ê Nîsana 2019’an di êrîşa dijmin a li ser herêma Garê ya Herêmên Parastinê yên Medyayê, bi hiştina şopên mezin tevlî karwanê şehîdan bû. Weke nefera ciwan a şoreşê û mîlîtana serkeftî ya YJA Starê, mîrateya Bêrîvan ji bo me soza serkeftinê û biryardariya têkoşînê ye.

Hevrêyê me Dilxwaz, li Hîzana Bedlîsê ya herêmê Xerzanê, di nav malbateke welatparêz a navîn de, li herêma Xerzanê ku bi serhildanên dîrokî tê naskirin, hate dinê. Xerzan, ji ber êrîşên taybet ên dijmin, cihê welatparêziyeke bêhempa ye. Di nav hawîrdoreke ku hewl didan hevkarî û xiyanetê bişixulînin, Dilxwaz bi kokên xwe ve girêdayî mezin bû û taybetmendiyên vê derdorê di kesayetiya xwe de bihewand. Wî, weke endamê eşîra Alikî ya bi welatparêziya xwe naskirî, di nav têkoşîneke xurt de zarokatî û ciwaniya xwe derbas kir. Heta pola yekem a lîseyê di dibistanên sîstemê de xwend, lê wî di van dibistanan de paşerojek nedît û dev jê berda. Tevlîbûna nêzîkên wî yên ji bo gerîla û şehadetên wan, bûn sedem ku Dilxwaz zû bi têkoşîna azadiyê re eleqedar bibe. Di destpêka ciwaniya xwe de têkoşîna azadiyê nas kir, erdnîgarî, dîrok û kokên xwe û her wiha polîtîkayên qirêj ên sîstemê yên li ser van kokan fêm kir. Bi pêşkeftina fikrên xwe yên siyasî, tevlî xebatên ciwanan bû û bi helwesta xwe ya berpirsiyar bû mînak ji bo derdora xwe. Gav bi gav, ji bo mezinkirina têkoşîna xwe kûr bû û bi biryara tevlîbûna gerîla, berê xwe da çiyayên azad.

Dilxwaz Devrîm – Hîzret Çalkin - Hevrê Dilxwaz, ji Botanê tevlî têkoşîna gerîla bû. Ji ber naskirina wî ya çiyayên Kurdistanê û berpirsiyariya wî ya xwezayî, di perwerdeya xwe ya yekem a gerîla de serkeftineke mezin bi dest xist. Di demeke kurt de, di zehmetiyên jiyana gerîla de bi ser ket û zû bi zû adapte bû, weke ku bi salan di nav gerîla de ye, bingeheke pratîk a xurt ava kir. Wî avantajên têkoşîna li Botanê, ku navenda gerîlatiyê ye, baş bi kar anî û ji tecrubeyên hevalên xwe sûd wergirt, da ku bibe gerîlayekî jêhatî. Ji pratîkên dijwar ên ku tê de cih girt, di warê îdeolojîk û leşkerî de ders derxist û roj bi roj xwe pêşve bir. Di hemû xebatên xwe de helwesteke serkeftî nîşan da û şêwazeke encamgir di kesayetiya xwe de bi cih kir. Wî prensîba ku her kêliya jiyanê divê weke perwerde bê dîtin bi cih anî, ji her gotin, dîtin û pratîka hevalên xwe tecrûbe derxist. Van tecrubeyan bi felsefeya Rêbertiyê re yek kir û bi têkoşîneke mezin bû mîlîtanekî mînak. Hevrêyê me Dilxwaz, di nav hawîrdora gerîla de, bi helbestên xwe kûrbûna xwe ya îdeolojîk anî ziman û bi vî awayî xwe pêşve bir. Di helbestên xwe de bedewiya jiyana gerîla, bilindiya wê, wateya hevaltiyê û rastiya şehîdan bi hestên xwe vegot. Bi çavên xwe yên bi ken û moralê bilind, bû hevrêyekî ku her dem tê hezkirin û lê tê gerîn. Li dijî êrîşên hov ên DAÎŞ’ê, ji bo parastina hebûn, rûmet û nasnameya gelê Kurd, di eniya herî pêş de tevlî berxwedanê bû. Di bi dehan pevçûnan de, bi tevkariya xwe, derbên giran li dijmin xist û ji hevrêyên xwe re bû mertal. Bi bipîvan û xwînsarî, bûyeran analîz kir û di şer de performanseke bilind nîşan da. Di têkoşîna li dijî DAÎŞ’ê de tecrubeyeke mezin bi dest xist, di warê şêwaz û taktîkan de xwe kûr kir û her tim li pey kûrbûneke zêdetir bû. Di gelek pêngavên şoreşgerî de bi cesaret û fedaîtiya xwe, bû pêşengê serkeftinan. Her çendî di şerên dijwar de gelek caran birîndar bû, tu carî dev ji ezîm û biryardariya xwe berneda û têkoşîna xwe mezintir kir. Bi dîsîplîn, baldarî û şêwaza xebatê ya ku serkeftinê esas digirt, bû mînak ji bo hemû hevalên xwe. Coş û kelecana di dilê xwe de, li her cihê ku çû belav kir û pêşengiya xwe ya di şer de di her qada jiyanê de jî nîşan da. Ji kadroyên pêşeng ên Partiyê, di warê îdeolojîk, jiyanî û rêxistinî de gelek tecrûbe wergirt û van demên ku weke herî bi qîmet bi nav kir, kir sedem ji bo têkoşîneke mezintir. 

Piştî serkeftinên dîrokî li dijî DAÎŞ’ê, Dilxwaz fêm kir ku mîsyona xwe temam kiriye û dem hatiye ku vegere çiyayên azad. Li Dibistana Navenda Partiyê ya Mazlum Doğan, bi perwerdeya îdeolojîk a berfireh, pratîka xwe ya gerîlatiyê ji nû ve pirsî û bi nêzîkatiyeke dilnizm, xwe li gorî rastiya Rêbertiyê û şehîdan rexne kir. Bi kûrbûna xwe, dersên girîng ji pratîka xwe derxist û xwe ji bo qonaxeke nû ya têkoşînê amade kir. Hesreta wî ya ji jiyana gerîla tu carî kêm nebû; bi hêzeke mezintir tevlî xebatan bû. Bi kûrbûna li ser veguhestina tecrubeyên xwe ji bo şerê gerîla, bi baweriya ku her tişt di kêliyê de dikare were afirandin, van yekan gav bi gav di pratîkê de bi cih anî.

Hevrê Dilxwaz, xortê wêrek ê Xerzanê û şervanê azadiyê yê gelê xwe, di 29’ê Nîsana 2019’an de, di êrîşa dijmin a li qada Garê ya Herêmên Parastinê yên Medyayê de, gihîşt şehadetê. Di jiyana xwe ya têkoşînê ya kurt lê tijî de, li gelek qadên Kurdistanê şer kir, xwêdan rijand û ji bo jiyana azad hewl da. Keda wî û bi hezaran şehîdên me bêguman wê siberojên azad ava bike.

Faraşîn Bêrîtan Pirsus – Bêrîvan Demîr - Hevrêya me Faraşîn, li Pirsûsa Rihayê, cihê ku ji mêj ve têkoşîna başî li dijî xerabiyê û pîrozî li dijî nifiran tê kirin, di malbateke welatparêz a girêdayî nirxan de hate dinê. Li Rihayê, ku cihê jidayikbûna Rêber Apo ye, wê ji ber hawîrdora xwe dilê xwe da Têkoşîna Azadiya Kurdistanê. Di erdnîgariyeke ku polîtîkayên tunekirinê li gelê me dihatin ferzkirin de mezin bû, ji zarokatiyê ve gav bi gav rastiya Kurdistanê têgihîşt. Wê jiyana sîstemê ya li ser derew û bê nasnamekirinê red kir û nikarîbû qebûl bike ku civak wê ber bi vê yekê ve bikişîne. Di dibistanên sîstemê de 12 sal xwend, di beşa bankavanî de xebitî, lê bû şahidê wê yekê ku Kurdistan çawa bi destê dewletê tê talankirin û gel çawa ber bi birçîbûn û xizaniyê ve tê birin. Wê nikarîbû qebûl bike ku gelê Kurd, li ser axa ku nirxên mirovahiyê lê çêbûne, bi vî rengî çarenûseke wisa bê mehkûmkirin û bi hevkarî, veqetandina ji kokan û asîmîlasyonê re bê daxistin. Feraşîn, bi jêhatîbûna xwe ya nivîskariyê, hewl da êşên gelê xwe û rastiyên jiyana wan binivîse, da ku civakê hinekî hişyar bike. Ji vê girîngtir, di civakeke ku ji jineke ciwan re tenê girêdana bi mêrekî re weke derfet tê dîtin, wê ev yek weke jiyankirina jiyana kesekî din qebûl kir. Li şûna evîna mêrekî, wê hilbijart ku bibe hêviya azadiyê ya gelê xwe û bi evîna welat têr bibe. Her çendî nîşanî bû jî, wê biryareke dîrokî da û bi evîna welatekî azad, gav ber bi azadiyê re avêt. Wê têgihîşt ku tenê bi derketineke mezin dikare encamê bigire û bi kûrbûneke mezin, fêm kir ku yekane riya rizgariyê yekbûna li dora paradîgmaya Rêber Apo ye. Bi vî awayî, biryar da ku tevlî Têkoşîna Azadiya Kurdistanê bibe. Hevrêya me Feraşîn, bi kûrbûn, biryardarî û motîvasyoneke mezin tevlî refên gerîla bû û ji bo rizgarkirina gelê xwe ji tarîtiyê, gava xwe ya yekem a ber bi şoreşê re avêt. Armanca wê ya bingehîn ew bû ku weke jineke azad paradîgmaya Rêber Apo bi kûrahî fêm bike û di afirandina hişmendiya Kurdî de bibe mîlîtaneke pêşeng. Di perwerdeya xwe ya yekem a di nav gerîla de, wê tecrubeyên xwe yên jiyanê pirsî, li ser kêmasiyên xwe xebitî û bi biryardarî ji kûlên kevn nû afirand. Wê her tim bawer kir ku perwerde bi wê yekê encam digire ku mirov kesayetiya xwe di sîya rastiyê de bişopîne û bi vî awayî di riya bûyîna mîlîtaneke mînak de pêş ket. Di raporeke xwe de, wê fikrên xwe yên li ser têgihîştina paradîgmaya Rêber Apo wiha anî ziman: “Dema em ji xwe derkevin û wateyê bidin, em dikarin ji pirsgirêkan rizgar bibin. Her çendî em dizanin ku Rêbertiya me gotiye ‘berpirsiyarî bi xwe azadî ye,’ em li hemberî di van mijaran de ku xwe nikarin qaneh bikin, ,bêçare dimînin. Divê em bi şêwaz û leza Rêbertiyê bimeşin û bi ezim bibin mîlîtanên layiqî şoreşê. Bi leza kûsî em nikarin di bezê dirêj ê şoreşê de serkeftinê bi dest bixin. Riya yekane hevaltiya rast bi Rêbertiyê re û mîlîtantiya rast e.”

Li ser vê bingehê hewl da xwe ji parzûna paradîgmayê derbas bike, pakî, bêhesab bûna hevaltiya PKK’ê û weke avê zelal rûbirûbûna mirov bi rastiya xwe re, di dilê Faraşîn de evîn û moraleke mezin çêkir. Têkiliya wê ya kûr bi jiyan û xwezayê re, hem weke jin hem jî weke şoreşger, hişt ku wê bi evîna pak û rast li jiyanê binêre û hurmeteke kûr ji xwezayê re hebe. Wê her tim li dijî mirovê bêhest û xweperest ê ku sîstem dixwest biafirîne, li pey civakbûneke azad bû. Di warê leşkerî de jî, bi gavên biryardar û xîreta xwe, bû mîlîtaneke pêşeng. Bi dûrbîniya xwe û zîrekiya xwe ya taktîkî, di hêza leşkerî de cihê xwe girt û jêhatîbûnên xwe di qada şer de bi baldarî nîşan da. Li Şengalê, li dijî trajediya ku çeteyên DAÎŞ’ê li gelê me yê Êzidî ferz kiribûn, bêdeng nema û tevlî têkoşîna rizgarkirina Êzidiyan bû, ku bi helwest û pratîka xwe navê xwe belav kir. Wê bawer kir ku bi leza kûsî şoreş nabe û ev yek dibe sedema têkçûnê; ji ber vê yekê, bi fedaîtî û biryardarî, xwe ji bo xebatên pêşvebirina têkoşînê berpêş kir. Pêşniyara wê hate qebûlkirin û wê tu carî xîreta xwe kêm nekir. Bi kesayetiya xwe ya weke avê zelal, bi kenê xwe, durustiya xwe û helwesta xwe ya şoreşgerî, bawerî da hevalên xwe. Bi tevlîbûna xwe ya resen, wê pîroziyan li dijî nifiran mezin kir û bi têgihîştina ku mirov di navendê de ye, bû xwediya rêwîtiya şoreşê ya mîlîtaneke Apoyî. Ji roja yekem heta kêliya şehadetê, weke mîlîtaneke evîndarê hevalên xwe bû. Tirsa wê ya herî mezin ew bû ku Rêbertiya xwe û şehîdan wenda bike û nikaribe pratîkeke layiqî wan bi dest bixe. Feraşîn, di jiyana xwe ya têkoşînê ya kurt lê dirêj de, şopên nemir hişt.

Feraşîn, timsala girêdana bêdawî ya bi hevaltiya PKK’ê, têkoşînê, Rêbertiya me û rastiya şehîdan re bû. Di 29’ê Nîsana 2019’an de, di êrîşa dijmin a li qada Garê ya Herêmên Parastinê yên Medyayê de, gihîşt şehadetê. Ji bo layiqî bîranîna wê ya di nav qehremanên nemir ên gelê Kurd de cih digire, divê em bi evîna welat ber bi serkeftinê bimeşin. Em weke hevrêyên wê, soza xwe ya girêdana bêdawî bi şehîdan re û şiyara “Bi Rêbertiya Azad, Kurdistaneke Azad” dubare dikin.

Şervan Tirbespiyê – Kawa Cuma - Hevrêyê me Şervan, li bajarê Tirbespiyê yê Rojavayê Kurdistanê, di malbateke welatparêz a eşîra Cewdikî de hate dinê. Di bin siya zordariya rejîma BAAS’ê de, bi hestên welatparêziyê mezin bû. Ji ber polîtîkayên rejîma BAAS’ê yên ku gelê Kurd bi awayekî zanebûn ber bi xizaniyê ve dibir, wî ji temenê biçûk ve ji bo debara malbata xwe xebitî. Digel polîtîkayên înkarker û asîmîlasyonê yên sîstemê, wî xwendina xwe berdewam kir û li zanîngehê beşa Mamostetiya Dîrokê xwend. Her çendî di bin zordariya rejîmê de perwerde dîtibe jî, ji ber malbat û derdora xwe, tu carî ji kokên xwe dûr neket. Rojavayê Kurdistanê, weke qada Rêbertiyê û bingeha îdeolojîk a têkoşînê, hişt ku Şervan bi welatparêziyê mezin bibe û ji tevgera me re evînek mezin hîs bike. Wî sîstem qebûl nekir, ji ber ku dizanîbû sîstem nasnameya Kurdî napejirîne. Ji bo bersiva lêgerînên xwe bibîne, wî bi kok, nasname û zimanê xwe ve girêda û biryar da ku tevlî têkoşîna azadiya gelê xwe bibe. Bi vî awayî, Şervan tevlî refên gerîla bû û gava xwe ya dîrokî, ku wî weke dereng dihesiband, avêt.

Weke ciwanekî Kurd ê hişmend, Şervan di perwerdeyên xwe yên yekem ên di nav gerîla de bingeheke xurt ava kir. Her çendî ji gerîla re ne xerîb bû jî, wî dizanîbû ku gelek tiştên nû hîn dibe û ji bo pêşkeftina xwe di her warî de hewldan da. Temenê wî yê hinekî mezin ji bo wî ne asteng bû. Wî têgihîşt ku derengmayîn bi pêngavekî fikrî dikare were derbaskirin û ji bo vê yekê gelek xebat kir. Di pratîk û tevlîbûna xwe ya jiyanê de, helwesteke bi vî rengî nîşan da. Ji bo rakirina bandorên sîstema perwerdehiyê ya rejîmê û taybetmendiyên civakî yên li ser wî, wî bi şevqeke mezin pirtûk û parastinên Rêber Apo xwend, lêkolîn kir û bi kûrahî têgihîşt, ku di demeke kurt de pêşkeftineke mezin bi dest xist. Bi kesayetiya xwe ya fedaî û rêzdar, wî gavên biryardar ber bi bûyîna mîlîtanekî pêşeng avêt. Di demeke kurt de xwe bi jiyana gerîla ve girêda û xwe gihand asteke ku dikaribû di gelek xebatan de hêz bide. 

Di şerê li dijî çeteyên DAÎŞ’ê de, ji bo parastina hebûna gelê me, Şervan di eniya herî pêş de tevlî berxwedanê bû û weke xortekî wêrek ê gelê Kurd, erkên xwe yên dîrokî bi cih anî. Bi jêhatîbûna xwe ya leşkerî, derbên giran li dijmin xist û di warê civakî de jî, ji bo hişyarkirina gel û mezinkirina rêxistinbûna civakî, pratîkeke xurt nîşan da. Ne tenê di nav gelê Kurd de, lê di nav civaka Ereb de jî, ji bo afirandina rêxistinbûneke xurt û xeta berxwedanê roleke girîng lîst. Şervan, bi têkiliyên xwe yên civakî yên bi hêz, bi ciwanên ku tevlî şerê li dijî DAÎŞ’ê bûbûn re nêzîk bû, perwerdehiya wan bi baldarî şopand û ji bo bingeheke leşkerî û îdeolojîk a xurt biafirînin, tecrubeyên Partiyê bi wan re parve kir. Bi serkeftinên xwe, wî hêz da mezinbûna refên berxwedanê û têkçûna DAÎŞ’ê.

Piştî temamkirina têkoşîna xwe ya li dijî DAÎŞ’ê, Şervan dîsa berê xwe da çiyayên azad û bi dewlemendiya tecrubeyê û yekbûna xwe, weke mîlîtanekî Apoyî erkên xwe bi cih anî. Her tim di kûrbûna pêşvebirina têkoşînê de bû. Di 29’ê Nîsana 2019’an de, di êrîşa dijmin a li qada Garê ya Herêmên Parastinê yên Medyayê de, tevlî karwanê şehîdan bû. Em soza xwe ya girêdana bi bîranîna hevrêyê xwe Şervan re û mezinkirina têkoşîna wî dubare dikin.

Argeş Cûdî – Furkan Bayar - Hevrêyê me Argeş, ji ber koçberiya malbata xwe ji Kurdistanê, li Adapazariyê hate dinê. Di nav malbateke ku bi êrîşên sîstemê re rû bi rû mabû de mezin bû. Eşîra Kiçî, ku malbata wî endamê wê bû, bi welatparêziya xwe tê naskirin, û ev yek hişt ku hevrê Argeş di vê kevneşopiyê de mezin bibe. Malbata wî, di bajarên rojava de, digel polîtîkayên asîmîlasyonê yên sîstemê, ne ji jiyana gund dûr ket ne jî bi temamî bi jiyana sîstemê re adapte bû. Ev rewşê, weke ku wî bi xwe jî gotibû, hişt ku hevrê Argeş bi bandorên sîstemê û encamên wan bi temamî nezanibe. Di dibistanên sîstemê de 8 sal xwend, lê weke her zarokekî Kurd, bû qurbana polîtîkayên zordestiyê yên ku wî ji ziman û çanda xwe dûr dixistin. Her ku temenê wî mezin bû, wî ev rewş qebûl nekir û ji tevlîbûna nêzîkên xwe yên ji bo gerîla gelek bandor bû, biryar da ku riya wan bişopîne û bibe parçeyekî têkoşînê. Argeş, di dema êrîşên DAÎŞ’ê yên li ser gelê Kurd de, tevlî refên gerîla bû.

Di perwerdeyên xwe yên yekem ên li Herêmên Parastinê yên Medyayê de, wî bi hêz û moral têkoşîna xwe li ser bingeheke xurt danî. Bandorên sîstemê yên li ser xwe baş dît û ji bo derbaskirina wan gelek hewldan da ku bi vî awayî bû mîlîtanekî sozdar. Wî pirsgirêkên di civakê de û bandorên veqetîna malbata xwe analîz kir, xwe ji bo pêngaveke ku wî ber bi eniyên têkoşînê ve bibe amade kir. Ji bo xilasbûna ji adetanên sîstemê, bi rêberiya hevalên xwe, di demeke kurt de gavên girîng avêt û di kesayetiya xwe de guherînên mezin çêkir. Piştî demekê pratîkê, di perwerdeya akademiyê de, xwe di warê şêwaz û taktîkên leşkerî de pêşve bir. Hevrê yê me Argeş têgihîşt ku perwerde bi pratîka di jiyanê de encam digire.

Wî bi kesayetiya xwe rengek da hawîrdora xwe û bi ezîmeke mezin tevlî hemû xebatan bû, tu carî paşve gav neavêt. Kêmasiyên xwe dît û bi hêza ku ji Rêbertiyê û şehîdan wergirt, li ser wan xebitî. Tevlîbûna nêzîkên wî hêz da ezîma wî. Weke ciwanekî Kurd ê biryardar û şoreşger, her tim li pey roleke di têkoşînê de bû. Hevrê Argeş, ji welatê bi hezaran şehîdên wêrek, tevlî refên têkoşînê bû û weke wan bû neferê nemir ê têkoşînê. Di 29’ê Nîsana 2019’an de, di êrîşa dijmin a li qada Garê ya Herêmên Parastinê yên Medyayê de, tevlî karwanê şehîdan bû. Girêdana me ya bi bîranîna şehîdan re soza me ya serkeftinê ye.

28’ê Tîrmeha 2025’an

Navenda Ragihandin û Çapemeniya HPG