Bêrî ku ez dest bi nivîsê bikim, em bi pênûsa heval Faîk, rastiya heval Faîk bibînin. Ancax bi awayekî rast heval Faîk dikare rastiya xwe ji me re bêje. “Ez ti car ji mirinê natirsim. Lê, tiştê ku min ditirsîne, ez carekê din hevalên xwe yên bedew nebînim. Di nava PKK’ê de ti car nêzîkatiya min yê şaş dernekete holê, ez ti car nahêlim di dilê min de tiştekî wisa pêşbikeve. Ez ti car weke karkerekî ku her dem di nav hesaba dene, nêzî têkoşînê nabim. Ji ber ku ev tekoşîn ya min e û ez ti car şaş nêzî cîh û warê xwe nabim. Di cîhanê de serweta herî mezin, hezkirin û girêdana rast e. Tiştê ku cesaretê di dilê min de zêde dike, gurur û înada min e. Ez naxwazim bê sedem bimirim û ez naxwazim bê sedem cûdabûnekî jiyan bikim. Tiştê ku min ti car nexwest ez bihizirim, qûtbûna hevaltiyê ye.
Ez ji Efrînê, di gundê Hêssê de hatim dinê. Ez sala 94 tevlî qadên gerîlla bûm. Ez ji 51 çalakiyan beştarî bûm û min 43 pevçûn û şerên dijwar jiyan kir e. Ez 12’e caran li himber mirinê hatim û di nava mirin û jiyanê de hestên pir dijwar jiyan kir. Di nava tekoşînê de 226 heval li gel min gihiştin asta şahadetê. Di van şerên pir dijwar de ez pir caran birîndar bûm. Di giştî herêmên Botanê, Garisa, Gêra Berana, Haftanîn, Metîna de salên tekoşînê min derbaz kir. Heger mirinekî min hebe, bila ew jî li Botanê be. Li pêşberî Gêra Berana, li gel hevalên xwe ez dixwazim şehîd bikevim. ” (Şehîd Faîk).
Dema ez dest bi nivîsê dikim, di nava dilê min de pir pevçûn tê jiyîn. Hest û ramanên min, di nava pevçûnekî dijwar de têdikoşin. Piştre paşeroja min tê bîra min. Tiştên ku min di paşerojê de jiyan kir, hemû weke filmekî di ber çavê min de derbas dibin. Bi vê ez dikevim nava lêhûrbûnekî kûr. Rêhevalê min tê bîra min. Rêhevalê ku me pir tişt bi hevre jiyan kir, an jî demên pir bi wate derbaz kir. Dibe ku pir tişt niha mirov nikare pênas bike, lewre ew demên pîroz ji min re pir tişt da naskirin. Dilê min û hestên min niha di demekî pir dijwar de jiyan dikin. Ji ber ku rêhevalekî, ji me pir dûrket. An jî ez dikarim bêjim gihişte armancê xwe. Lê belê, dîsa jî winda kirina wî hevalî, ji min re pir zor tê û ez nikarim vê rastiyê bi pejirînim. Ez dema her rêhevalê xwe winda dikim, ji xwe pir bêzar dibim. Bi vê pir raman û hestên din jî bibîrtînim. Dibe me di dîroka tekoşînê de pir şehîd da. Pir hevalên bedew di rêka azadiyê de heta dawî têkoşiyan. Heta henasa xwe ya dawî mînakên pîroz yên berxwedaniyê derxistin holê. Pir rêhevalên ku bi çalakiya xwe destanên efsanevî nivîsandin. Pir hevalên me yên ciwan jî, jiyana xwe di rêka têkoşîna azadiyê de feda kirin. Pir tiştên din jî mirov dikare binivisîne. Her ku hevalekî-ê min digihije asta şahadetê, di dilê min de perçeyekê qut dibe. Weke ku agirekî mezin di hawirdorê min de gûr dibe. Zor e heval, pejirandina vê rastiyê, winda kirina hevalekî pir zor e. Ji ber her şahadet ji me re erkên nû derdixe holê û barê me pir giran dike. Hêvî û baweriya wan hevalan, weke erkekî li benda serkeftinê û pêkanînê ye.
Di demekî wisa de bû kî, min şahadeta rêheval bihîst. Min di destpekê de bawer nekir, min nexwest ez vê rastiyê bipejirînim. Ji ber ku me pir demên bi wate bi heval Faîk re derbas kir. Rêhevalekî ewqas bedew û bi wate winda kirin pir zor e. Ji bo wî ez pêwîst dibînim ku di derbarê heval Faîk de nivîs binivîsînim. Ez vê weke erkekî li ser xwe dibînim û pêwîst e ez vê erkê pêkbînim. Heger ji min bipirsin taybetmendiya herî balkêş ya heval Faîk çi ye? Bersiva ku ez bidim ev e; ez ê bêjim, "Pakrewanî û egîdî ye.”
Heger ji min bipirsin; hevaltî û azweriya wî li himberî tekoşînê çi ye? Ez ê bêjim ku, “rastiya kesayetê heval Faîk e.” Ji ber ku di kesayetê wî de ev taybetmendî pir balkêş bû. Di milê girêdan û nêzîkatiya hevaltiyê de, heval Faîk ti pirsgirêk jiyan nedikir. Di vê warî de hevalekî ewqas xweser, hevalekî ewqas saf û paqij min nedît. Demekî ewqas dirêj di nava tekoşînê de cîh digirt, pir taybetmendiyên xwe yên bedew winda nedikir û her dem li himber her cûre şaşitî û xirabiyê van taybetmendiyê xwe diparast. Ji bo vê jî ez nikarim heval Faîk bi ti mirovekî din re bişibînim.
Ez ji bo rastiya hevalê Faîk pênas bikim û binirxînim, ti peyv û hevok nikarim bibînim. Dema ku ez dihizirim nivîsa min jî ji min re pir kêm tê. Di milê kiryarî û şer de ti pirsgirêka wî nîn bû. Ji ber vê yekê jî her dem di qadên şer ên pir zor de dima. Milên wî yên fedakar û kedkarî pir pêş de bûn. Di van milan de ti pirsgirêk jiyan nedikir. Di nêzîkatiya jiyan û tekoşînê de taybetmendiyên wî yên pir bedew hebûn. Her dem bi xwestek û azweriyekî mezin nêzî xebat û erkên xwe dibû. Di xebatên kiryariyê de her dem cîh digirt. Ti tişt nedikarî wî paşve bikişîne an jî ji xebatê xwe dûr bixe. Heval Faîk rastiyekî bi awayekî zelal pêşberî me kir, ew jî ev bû ku li himber her cûre nêzîkatiyên şaş û zordariyê, heta dawî bi baweriya xwe xurt girtin û her dem tekoşîn domandin bû. Hevaltiya wî pir girêdayî bû û ji bo hevaltiyê dikaribû jiyana xwe jî feda bike.
Ew sembola fedekarî û pakrewaniyê bû. Weke min di jor de bilêv kir e, hevalekî ewqas fedekar û xweser min ti car nedît, an jî ez dikarim bêjim ku hevalên weke wî pir kêm in û ava kirina hevaltiyekî wisa jî pir zor e. Dema ku ez heval Faîk bibîr tînim an jî dihizirim, pir tiştên ku me winda kiriye tê bîra min. Ev winda kirin bi taybetmendî û nêzîkatiya me ya hevaltiyê ve derdikeve pêş. Ji ber ku em nikarin di demê xwe de pir tişt bi wate bikin. Dibe carna em pir tiştên bi wate nabînim. Tiştê ku êş dide dilê min, an jî tiştê ku ez bêzar dibim jî ev e. Piştî vê lêhûrbûnê, ez pir tişt derdixim zanebûnê. Lê belê, ez dibînim ku em pir dereng mane. Heval Faîk di cîh û warê pakrewanan de jiyana xwe ji dest da. Girêdana wî li himber Botanê, girêdana wî li himber Cudî pir balkêş derdikete pêş. Di Botanê de jî cîhê ku pir hesdikir, Gêra Berana bû. Ji ber ku di wir de pir hevalên xwe şehîd dabû û heval Faîk ti car van hevalan ji bîr nedikir. Her çiqas di demekê dirêj jî li qada Botanê têkoşiya, dîsa jî her dem dixwest li Botanê tekoşîna xwe bidomîne. Li himber vê xwestek û girêdanê mirov nizane çi binivîsîne. Wî baş dizanî ku dem dema tekoşînê ye. Cîhekî tekoşîn pir dijwar û tûnd e, dixwest li wir bimîne. Di dawî de jî gihişt armanca xwe. Di cîh û warê dîrokê de jiyana xwe ji dest da û gihişte asta şahadetê. Ew jî kete nava karwanên şehîdan. Karwanên şehîdan her ku diçe mezin dibe.
Tiştê ku ez di dawî de di derbarê heval Faîk de bibêjim ev e;
Ew sembola hevaltiyê ye. Lê belê, şahadeta wî pir zû bû. Tiştê ku mirov nikare bipejrîne ev e. Dema şahadeta heval Faîk hê mabû, pêwîst bû ku ewqas zû şehîd neketibana. Lê belê, dîsa jî mirov li himber girêdan û azweriya heval Faîk dikare pir encam ji bo xwe derbixe holê. Encamê ku em derbixin ev e;
Hêvî û bendewariyên şehîdan pêkanîn û armancê wan berbi serkeftinê ve birine. Em encex dikarin, bi tekoşîn û di tekoşînê de jî bi serkeftinê ve bibin bersiv. Weke din ti maf û heqê me nîn e. Weke din em nikarin girêdana xwe bi hevaltiyê ve bilêv bikin.
Ji Pênûsa Gerîlla
- Ayrıntılar
Bihara sala 2003 an bû. Em ê derbazî qada Cudî bibûna.
Cudî ji bo gelê Kurd, wateyekî xwe ya dîrokî heye. Dîrokekî wê ya dûr û dirêj heye. Cudî bi xwe dîroka xwe ji hz. Nûh destpê dike. Dema ku tofan dirabe, hz. Nûh hemû zindiyan û tevlî mirovan bar dike li sefîna xwe, tê li çiyayê Cudî disekine. Berî ku bê çiyayê Cudî, rêya xwe bi çiyayê Bêxêr dixe.
Ji çiyayê Bêxer re vê dibêje; ‘‘ez dixwazim li vir bisekinim…’’
Lê, çiya bersiva ku dide dibêje; ‘‘cihê te li ser min nake.’’
Ji bo wê jî hz. Nûh jêre gotiye, tu çiyayekî Bêxêrî. Dema ku tê berbi Cudî ve, tê çiyayê Zêrînker. Çiyayê Zêrînker wî vedixwîne li ser xwe. Lê belê, hz. Nûh jêre dibêje; ‘‘tu hemû zêrî…’’ Navê vî çiyayî jî, ji vir tê.
Niha bi zimanê herêmî jêre dibêjin, ‘‘Zêrînker.’’ Yanî çiyayekî hemû zêr. Sefîna xwe diçe li Cudî disekine.
Ji bo gelê Kurd Cudî dîroka xwe ji vir tê. Ji navê xwe diyare ku hz. Nûh cihê xwe dibîne. Cu-dî, cî-dî, yanî cihê xwe dît. Ji bo vê jî di tekoşîna azadiya gelê Kurd de, Cudî hem rolekî xwe yê dîrokî heye û hem jî cihekî xwe yê pir girîng heye. Tevgera azadiya gelê Kurd jî, Cudî weke cihekî stratejîk ji xwe re girtiye. Çiyayê Cudî ji bo tekoşîna me jî ewqasî girîng e.
Tevgera azadiyê di destpêkê de te vî cihî û biryargeha xwe li wir ava kir. Çîroka hz. Nûh berfireh e. Heya mintiqa Kerboran, heya çiyayê Herekolê, bi kurtahî hemû Kurdistan ê dixe nava xwe. Ji bo vê jî em dikarin bêjin ku roja dîrokî Botan û çiyayê Cudî leyîstî, vê rolê îro jî di Kurdistanê de dileyîze. Gerîllayên Kurd îro tekoşîna azadiyê li wê derê dide meşandin. Hz Nûh jî bi çîroka xwe ya mîtolojiyê ve tekoşînekî azadiyê li himberî serdestiyê daye meşandin. Em jî îro wê kevneşopiyê didin berdewam kirin. Keç û lawên Kurd jî, îro weke berdewamiya vê kevneşopiyê tekoşîna azadiyê didin meşandin.
Çiyayê Cudî hemû parçeyên Kurdistanê dixe nava xwe. Ji xwe Kurdistana bakur, başurê rojava û başurê mezin, ger mirov Botanê tevî hesab bike, perçeyên rojhilat jî dixe nava xwe. Ev perçebûn jî dijmin xistiye nava me. Di Kurdistanê de perçebûn tine ye.
Çîroka hz. Nûh li gorî tê gotin, Lawikê Xerîb mirovekî herî nêzîkî hz. Nûh, ji gelên cuda ne. Ji bo vê jî dibêjinê Lawikê Xerîb. Lawikê Xerîb, dixwaze biçe gel hz. Nûh cihê sefînê.
Şeytan tê pêşiya wî û dibêje; ‘‘tu ji kû tê??’’
Ew jî dibêje, ‘‘ev heft sale ez dimeşim û dixwazim hz. Nûh bibînim.’’
Şeytan jî dibêje; ‘‘tu yê heft salên din jî bimeşî, encex tu bigihije Nûh.’’
Lawîkê Xerîb wê demê dua ji Xuda re dike ku rihê wî bigre. Li wê derê ew Lawikê Xerîb jiyana xwe ji dest dide. Şeytan nahêle bigihe miradê xwe û hz. Nûh nabîne.
Ger em şeytan jî binav bikin, dijminên wê demê ne. Dijminên ku wê demê li himberî tekoşîna Nûh şer dikirin û nedixwestin Nûh bigihe azadiya xwe. Îro jî di vê xakê de, em li himberî dijminekî bi vî rengî tekoşîna azadiyê didin meşandin.
Li Cudî hevalê Ş. Ronî hebû. Hevalekî ji Tetwanê bû. Bi wê kelecan, moral û bi wê xwesteka ku çawa Lawikê Xerîb dixwest bigihije hz. Nûh, şehîd Ronî jî dixwest bigihe RÊBER APO. Ji bo vê tekoşîn dida meşandin. Ji bo bigihe azadiya gelê xwe û di kesayetê gelê Kurd de jî azadiya mirovatiyê pêkbîne. Ji bo vê jî li Cudî bi dîroka xwe ve girêdayî, bi dîroka mirovatiyê vê girêdayî tekoşînekî pir xûrt dida meşandin. Lê belê, ger em şeytanên hemdem binav bikin, dijminên me yên îro ne. Çawa ku di demê hz. Nûh de şeytanan nehêlan Lawikê Xerîb bigihije hz. Nûh, îro jî şeytan û dijminên hemdem nehêlan hevalê Ronî bigihije Rêbertiya xwe û gelê Kurd. Dema ku em dibêjin bigihijiyê, em di welatekî azad de qest dikin.
Weke din hevalê Ronî gihiştiye RÊBER APO û azadiya gelê xwe di kesayetê xwe de pêkanî bû. Ji bo vê jî bi vê heyecanê, moralê şerekî li himberî dijminan dikir.
Di sala 2003’an de pêngavekî nû rêxistinê dabû destpê kirin. Ev pêngav jî ji aliyê Serokatî de bi ruhê Apoyî hatibû destpê kirin. Bi wî ruhî tevlîbûnê ji vê pêngavê re dida çêkirin.
Di sala 2004’an de li gorî fermanên biryargeha navendî û li gorî tevlîbûna wî hevalî, pêwîst dikir ku tevlî çalekiyê nebibûna. Bihata amede kirin ji bo demê pêş. Ji xwe xwesteka wî ya ji bo çalekiyên fedayî jî hebû. Me bi şehîd Ronî re ev gotibû. Ku pêwîst dike tevlî çalekî nebe. Tenê hevalan perwerde bike û hevalan ji bo demê pêş amede bike. Erkekî bi vî rengî li ser bû. Lê belê, ewqasî bixwestek bû û dixwest tevlî pêngavê bibe û şeytanên hemdem têk bibe û bigihije azadiya Rêbertî û azadiya gelê xwe. Ji bo vê jî bi şeklekî xûrt tevlî nava pêngavê dibû.
Sal 2004, meha Pûşperê bû. Em bi hevre diçûne wezîfeyekî. Lê belê, ji ber hindek karên pêwîst hevalê Ronî ji me qût bû û berê xwe dide cihekî din. Binavê ku biçe kişfekî li ser dijmin bike û çalekiyekî bike. Bi ruxmê ku jêre jî hatibû gotin, cihê ku çalekî jî lê kirî gewriya Nerex girêdayî Şirnexê ye. Dema ku du wesayîtên leşkerî derbaz dibin, ew û dû hevalên xwe ne. Ji hevalên xwe re dibêje, ‘‘em biçin kemînekê li pêşiya van wesayîtan biavêjin.’’ Bi her du hevalên xwe re diçe û kemînê davêje pêşiya wesayîtên dijmin. Li gorî agahiyên wê demê me girtî û çapemeniyên dijmin jî dayî, wesayîtekî bi tevahî îmha dibe. Hevalê Ronî di wê çalekiyê de birîndar dibe. Piştî ku birîndar dibe, ew û hevalê xwe ji hevqut dibin. Bi birîndarî vedigere cihê xwe. Dema ku vedigere cihê xwe, dibîne heval ne amedene. Dixwaze hinekê bergira xwe bigre. Nivîsekî jî li cihê xwe dihêle. Ew nivîsandinên wî li gel rêxistinê û di arşîvên wî dene. Di wê nivîsandina xwe de dibêje, ez ber birîndariya xwe û westandina xwe nakevim, ez ber dikevim ku hevalên min birçî mabin ji bo wê jî not û erzaq ji bo hevalan dihêle û xwe dide cihekê sexlem. Roja dîtir dijmin dema ku tê operasyonê dike, hevalê Ronî bi birîndarî dibîne. Heya fişeka xwe ya dawî bi dijmin re şer dike û di dawî de jî narincoka xwe bi xwe de diteqîne. Digihije şahadeta xwe. Di kesayeta xwe de digihije azadiya Rêbertî û ya gelê xwe jî pêktîne. Di vê bûyerê de jî diyar dibe ku şeytanên hemdem çawa ku li hz. Nûh û Lawikê Xerîb kirin, bi vî rengî li şehîd Ronî jî kirin.
Hevalê Ronî hevalekî wisa bû ku di nav hevalên Cudî de li ser desta dihate girtin. Bi rastî jî hevalekî wisa bû. Dibe ku ez nikarim mafê wî bidimê.
Berê wê bi demekî li ser qereqola Mila Goriya çalekiyekî kiribû û li pey çalekiyê jî notekî dinivîsîne.
Di wê notê de dibêje; ‘‘Şehîd Erdal (Engin sincar) di sala 1997’an de fermanda bû min ku ez çalekiyê li ser wê qereqolê bikim. Min ne kiriye, lê belê sala 2004’an min vê çalekiyê kir.’’
Bi van gotinan hem rexnedayîna xwe dide û hem jî wezîfeya xwe pêktîne. Ji şehîd Erdal re rexnedayîna xwe bi vî rengî dide. ‘‘Ew fermana te dabû min, dereng be jî min pêkanî.’’
Li vir girêdaneke hevaltiyê derdikeve. Ji bo vê dirûstbûna xwe, moral û heyecana xwe, sekna xwe ya jiyanî, girêdaneke me yê di astekî bilind de jêre hatibû çêkirin. Dilsozê rêhevalê xwe bû. Ji bo vê jî me wî li ser dest digirt.
Lê belê, em dikarin bêjin ku me li gorî dihate xwestin nekarî hevalê Ronî biparêzin. Pêşengekî gelê Kurd, yê ji bo pêşerojê bû. Me nekarî vê pêşengê xwe biparêzin. Ji bo vê jî hevalê Ronî tekoşînekî layîqê dîroka gelê xwe û layîqê perwerdeya ku RÊBER APO dabûyê, dida meşandin.
Weke hevriyên wî, em ê jî li ser şopa wî heya dawiyê bimeşin. Bixwazin tolhildana wî ji dijmin rabikin û karên nîvçe mayî bixwazin temam bikin.
Elî PILING
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di serî de li Dersimê li bajarên cûda yên Kurdistanê kesê bi navê Fûat Çelîk, bi navbeynkariya Şîrketên Fûat Çelîk Înşaat, Çelîntaş û Areksan Elektronîk xizmetê ji dewlet û artêşa dagirker a tirk re dike.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 6'ê Tîrmehê de li navçeya Tetwana Bedlîsê li dijî herêmên Ez, Mezra, Kotom, Şikranis û Sapûrê ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatiye lidarxistin. Di 7'ê Tîrmehê de di saet 18.00'an de li dijî hêzên operasyonê ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 14'ê Hezîranê de li bejahiya Hezexa Şirnexê di navbera gerîlayên me û leşkerên artêşa dagirkerr a tirk de pevçûnek qewimiye. Di çapemeniya tirk de hate diyarkirin ku 4 rêhevalên me li vir gihîştiye şahadetê.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 2'ê Tîrmehê de di saet 21.00'an de li navçeya Payizavaya Wanê serokê navçeya Hayrûllah Taniş ê AKP'yî ji aliyê gerîlayên me ve hatiye girtin. Herweha tebanceya vî kesî jî hate desteserkirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 5'ê Tîrmehê de di saet 19.30'an de di navbera navçeya Bazîdaxa(Çaldiran) û navçeya Bazîda Agiriyê ji aliyê gerîlayên me ve kontrola rê û nasnameyan hatiye kirin. Di vê çalakiyê de 12 tir bi alavên tê de hatiye şewitandin û rûxandin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 4''ê Tîrmehê de di saet 13.30'an de li navçeya Qilabana Şirnexê li ser xeta sînor li dijî leşkerên artêşa dagirker a tirk ên ber bi sînorên Herêmên Parastinê yên Medyayê ve dihatin ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 3'ê Tîrmehê de di saet 17.15'an de li navçeya Seraya Wanê li dijî wesatyiteke akrep ên artêşa dagirker a tirk ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama çalakiyê de 3 polîs hatiye kuştin, 3 polîs jî birîndar bûye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Meha Hezîranê de asta şer pir zêde bû...
- Ayrıntılar