Ji çapemenî û raya giştî rê!
1. Di 2'ê Îlonê de di saet 22.00'an de ji aliyê gerîlayên me ve tevgereke şoreşgerî ya bi navê Şehîd Adil û Şehîd Nûda hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Xiyaneta Kurdan, navdar e. Ev birînek dîrokî ye û wek birîna mûmarî di bedena civaka Kurd û bedena Kurdistanê de xwînê dimîze. Dermankirina vê birînê, bi serîhildan û qirkirinên sedsalî jî pêk nehatiye. Hemberî ku kesên îxanetkar jî dûçarî kuştin û qirkirina dijmin bûne sûd nedaye. Yanî piştî dilsoz û welatparêzên kurd hatine berteref kirin, xayin jî li ber şibaqa dijminê dagirker ketine hatine kuştin û berteref kirin. Dîsa jî birîn ne hatiye derman kirin û wek pirseke dîrokî li holê maye. Vê pirsa dîrokî jî, aliyê xwe yê sosyolojîk jî derbas kiriye.
Balkêş e, hinek ji zarokên dilsozên Kurdistanê ku ji aliyê dewleta ceberrûd ve hatine kuştin jî, îro, dibin navê “insanî û bêalî” de ketine davika dijmin û tevlî karwanê xiyanetê bûne. Lewna xiyaneta li Kurdistanê “vaqayek vaqqumî” ye. Min bi zanîn gotina vaqqum bi karanî, ji ber ku li cîhanê kesî ne dîtiye ku bi zanebûn û daxwaz tevlîbûna karwanê xiyanetê çêbûye. Lê xaka Kurdistanê wek vaqquma xiyanetê ye, ha ha vê bextreşiyê diafirîne. Navê vê jî têkçûna sosyolojîk e, yan jî xwekuştina sosyolojîk e….
Di civaka Kurd de, xiyanet parçeyek ji dewşirmetiyê ye. Dewşirmetî, antî însanî ye û ji insaniyetê, ji kesayetiya insanî dûrbûn e. Di postikê insan de bedenek din ya çêkirî heye û wek robetekî ku tenê li ser yek programê hatibê rûnandin e. Yenîçerîtî bingeha dewşîrmetiyê ye û karê yenîçeriyan ji bo xanedaniya Osmaniyan fedaîtî bû. Dewşirmeyên Osmaniyan, pirranî ji Balkan û welatên dihatin dagirkirin dihatin komkirin. Lê di demekê de, li Balkanan wek bacûbêşê zarok didane sîstema dewşirmetiyê. Îro jî li Tirkiyê, dewşirme, ji zarokên gelên hatine qirkirin û tunekirin têne komkirin û ji malbatên bi zorê hatine koçberkirin derdikevin. Sîstema “koy enstitusu, dibistanên şevînî” ev aş e. Kurd in, Ermenî ne, Laz, in Gurcu ne, Çerkez in, Rum in, Turkmen in, Pomak in, Tatar in û hwd. nin.
Wek di Tewratê de tê gotin; “kesên ji zarokên Israîl, ku înkar dikin, bi zimanê Davud û Kurê Meryem hatine lanet kirin”, di vê qonaxa ku gelê kurd, li dijî zihniyeta lanetkirî ya Ittîhat Terakî şer dikê de, xayinên kurd jî, bi zimanê kurdî têne lanet kirin. Zihniyeta lanetkirî ya Îttîhat û Terakî, zihniyet faşîzmê ye, ev faşîzm jî li cîhanê hatiye lanet kirin û gunehkar hatiye îlan kirin. Xiyanet jî kevirê bingehîn yê faşîzmê ye. Di Qur’anê de, cezayê xiyanetê “hududullah” ya bi gelê xwe re ye. Ev xiyanet, bi cezayê “ta’zîr” tê cezakirin.
Gelek nivîskar û dîrokzanên Kurd, hinek axa, beg û mîrên kurd, bi xiyaneta li devê deriyê dijmin û xulamtiya dagirkeran gunehkar dikin û wek xayin bi nav dikin. Ev rast e û pêwiste di “doza nîzamî kurd”de werin dadgeh kirin jî. Ji ber ku ev mirov, li gorî huquqê kurd, zarokên gayr-i meşrû ne. Ev xiyanet bingeha faşîzma li dijî gelê kurd e û gunehkariya sosyolojîk jî derbas kiriye.
Di vê qonaxa ku Komara Tirkiyê hêza dagirkeriya li Kurdistanê winda dike û îradeya gelê kurd derdikevê pêş de, xiyaneta eniyên serdestên Kurdistanê ketiye rojevê. Bi vê mebestê serokwezîrê Tirk Tayyip Erdogan, gotina “birayên min î kurd û muxatabê min kurd in” di radeya herî bilind de diqîre. Dîsa dibêje, PKKe, BDPe tevahiya Kurdan temsîl nake. Ev jî radeya xiyaneta nava Kurdan nîşan dide û stratejiya ambalaj kirina xiyanetkariyê ye.
Çima, ji ber ku kesên weke Garîp Ensarîoglu, Mehdî Eker, Mehmet Metîner û nivîskarên bi hevsar, zêde bûne û di rojên tengasiya dewleta Tirk de herûher derdikevine pêş.
Xiyaneta nava gelê Kurd, çûkê herî delal KEW jî bi xwe re xayîn kiriye. Gelek serokcaş jî, di nava bêşermiyek mezin de dibêjin “em jî kurd in.” Lê destdirêjiyan li jina kurd dikin, ciwanên kurd dikujin. Lewma ew derewan dikin û ew, ne Kurd in. Kurd ew kes e ku ji bo azadiya gelê xwe, ji bo kultur û zimanê xwe û li dijî asimilaysonê, li dijî dagirkeriyê, li dijî inkara gelê xwe, li dijî qirkirinên siyasî, kulturî û fizîkî têkoşînê dikin e. Bila kes weke kaxeza turnusol û lawîrê heft-rengî (bûkelemûn) haraket neke. Weke Shakespear got;”ewlekarî wek giyan e, tucaran venagerê bedena ku terk kiriye.” Mirovê ku kesayetiya xwe, giyanê xwe firot, canê xwe sivik kir, tê-venage û vegera wî jî bi hey-ho ye… Hejmara van bedcanan ne gelek in, lê bi ajîtasyon û propagendeyeke mezin, serdestiya xwe sazkar dikin. Çima, ji ber ku diru ne, melaq n û nêrûmêk in, dema stur dibin di dergehê qesr û qonaxan ve naçin, dema dikevin û lewaz dibin di qula derziyê re diçin. Bi gotina Ahmed Arîf, ew destikê dara ku darê dibirin e, “puşt” in, yan jî kurmê darê û “davik û kemînên puşt” in.
Ev rengê mirovan ketî ne û exlak, bext, dilsozî û ciwamêriyê nasnakin, Nanê wan li ser kaba wan e. Lewma em di dewşirmetiyê de “ne-mirovê di postikê mirovan de” bi nav dikin. Xiyanet kurmê di xwînê de ye, eger xwîn neyê paqij kirin, kurm ji xwînê dernakeve. Ev mirov dixwazin gel jî weke xwe bikin û ji nirxê wî dûr bikin. Metirsîniya mezin jî ev e. Beko Ewanê Mem û Zînê, Reyberê Seyît Riza, îro bûne kurtêlxwur, bûne ew nivîskarên hevsarkirî.
Kî çi dibêje bila bêje, ez xiyaneta kurdan wek destîniya kurdan nabînim. Her çiqasî bi cografya Kurdistanê ve girêdayî be jî, ji pîrozî û afirgeriya Xwedawendî dûr e. Ji ber ku “puşt” nikare nirxan biafirîne. Di dîroka Kurdistanê de, xayînên kurd nirxekî mirovahiyê ne afirandine û imze ne avêtine bin kiryareke ciwamêrî. Ji ber ku xayin, civaka xwe pêşkêşî dijmin dikin û wek “qewad”an haraket dikin. Belkî ev gotin giran be, lê di vê pêvajoya nazik de, ti gotinên din nayêne bîra min. Di vê qonaxa ku Kurd gihane çaryana bijartin û bidestxistina îradî, eger ev puşt û gewad ketibin nava hewldanan, armanca wan ew e ku car din, gelê kurd pêşkêşî dagirkeran bikin û wêraniyek sosyolojîk û stratejîk pêkbînin e.
Dagirkeran, li her bajar, her navçe û herêmên Kurdistanê xayînên bi zengil afirandine. Vî zengilê rûreşiyê jî, çandeke bi qolincên tewrênek afirandiye. Pêwiste rewşenbîr û enteklektuelên Kurd li dijî vê êşa bi qolincên tewrêneka mirinê, şer bikin. Rewş nazik e û hassas e, lewma barekî giran û giring dikevê ser partiyên siyasî yên kurd jî!...
Di van rojên ku xayînên Kurd di kanalên telewizyonên Tirk de zêde xuya dikin û berdevkiya AKPê û siyaseta inkar û tunekirinê dikin. Bêyî ku dagirkerî û wêranzariya lu Kurdistanê bibînin, ji bedêla AKPê, demokrasî û ademiyeta ku li Tirkiyê nine îxracî Kurdistanê û atlasê mêjiyê mirovan dikin. Lewma gotina siyasetmedarê Ingilîz ku got “eger kuçikekî te yê baş hebe, pêdiviya te bi kewt kewtê nine”, hate bîra min. Ji bilî gotinên “puşt û qewadî” çi gotin tê bîra we gelo?
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Rojev ew qas tevlihev bûye ku mirov kîjan mijarê derxîne pêş, an şîrove bike di wê mijarê de dikare bi dehan rûpel gotin were diyarkirin. Di nav ew qas nûçeyan de rojeva rastîn a civakê jî diyarkirin zehmet dibe.
Li Şemzînanê zêdetirî meheke serweriya gerîlayan heye, leşker, artêş nikare biçe vê herêmê, lê çapemenî bêdengiya xwe diparêze.
Beriya niha bi şerê psîkolojîk xwestin, Rêber APO û Tevgera Azadiyê ji hev qut bikin, bi serneketin, xwestin Tevgera Azadiyê û gel ji hev cuda bikin nebû.
Bi tecrîda girankirî, zêdetirî saleke hevdîtina bi Rêber APO bi hincetên vala û pûç tê asteng kirin. Hemû hiqûqên heye tên ser û bin kirin.
Her roj bi teknîka herî pêşketî li dijî gerîlayan êrîşan li darxîne, operasyona bê navber berdewam dike, lê rastî berxwena gerîla ya hatiye, matmayî bûye û nema dizane bê wê çawa raya giştî bixapîne.
Hukumeteke hemû sazî û dezgehên dewletê xistine bin destê xwe, çapemeniya ji tirsa munafiqan nikare rastiya vebêje û tenê bi rojevên sexte û xeyalî dixwazin rastiyan binuxîmînin.
Dema rastî tên gotin jî qarewara wane, direyin û dibêjin hûn propagandaya terorê dikin. Gelo di vê rewşê de kî terore, kî terorê dimeşîne…
Li Roboskiyê 34 ciwan hatin qetlkirin, du rojan kesî newêrîbû ji ber tirsa munafiqan dengê xwe bikin, dema ev mijar dihate nîqaşkirin jî digotin hûn piştgiriyê didin PKK'ê. Hîn jî ev 8 meh di ser de derbas bû dema dibe galgala wê vê hevokê dubare dikin.
Lê dema mijar dibe tirk û li welatê wan tişt diqewimin qiyametê radikin. Di mînaka Dîlokê de jî ev pir eşkere diyar bû. Hemû rayedarên dewletê hemû kesên dijberê hev xuya dikirin, di buyera Dîlokê ya bi gelek guman hene ku dewletê û ergenekonê kiriye bi yek dengî dijberiya Tevgera Azadiyê dikirin. Tevî ku bi awayeke eşkere ji aliyê KCK'ê ve ev hate şermezarkirin jî.
Çima ji ber dema bi vî rengî ala nijadperestî û faşîzan bê bilindkirin, we gel rastiyan nebîne û wê van munafiqan karibin mijandina xwîna gel berdewam bikin.
Mirov dikare vê dewlet û hukumetê bişibîne nepoxê; bi xwe mezin xuya dike lê nava wê valaye. Hema tiştekî biçûk û tûj bigihêje wê biteqe û rastiya wê diyar bibe. Bi vê tirsa ku wê durûtiya wan û derewê wan eşkere bibe, hemû tiştê ji dest wan tê dikarin bikin.
Dîsa ji xwe ev di hunera derewan de pispor bûne. Kîjan mijarê wê çawa bînin ser ziman, kîjan mijarê çawa veşerin, ser bigirin di van salên derbasbûyî de gavên mezin avêtin. Heta yek du salên beriya niha ji bo cîranên xwe digotin sifir pirsgirêk. Lê di roja îro de tu kesên ku bi wan re pirsgirêk derneketibe pêş nemaye.
Bi xwe muxalifên li Sûrî tîne li ser sînor perwerde dike, çekan dide wan û bi wan re leşkerên xwe dişînin û li Sûrî tevliheviyan derdixînin, pişt re jî dibêjin ji bo Sûrî azadî û demokrasî. Lê dema mijar dibe Kurd, li Rojava dibe xwedî statu, qiyametê radike, wey PKK'e li vir hukm xistiye destê xwe, Esad piştgiriyê dide wan, li hev kirine û bi hezar derewê din dixin rojevê. Dema rojnamevanên diçin vê rastiyê dibînin û tînin ser ziman hema dotira rojê ji karê xwe dibin an jî dengê wan tê birîn.
Herroj bi dehan kurdan bi hincetên vala û pûç digirin û diavêjin zindanan, gelê me yê çalakiyên xwe yê rewa lidardixînin bi hemû dijwarî û dijmirovahiyê êrîşê dibin ser wan, pişt re jî behsa mafê mirovan dikin.
Li Kurdistanê roj nîne ku daristan ji aliyê dewletê ve neyê şewitandin nîne, bi bendavan hemû erdnigariya kurdan tune dikin, Kurdan naçarî penaberiyê dikin. Li beramberî vê li Tirkiyê çend dar dişewite, hewar hewara wan e. Dibêjin kezeba me şewitî, em bê nefes man û hwd. Ev çi durûtiye, ev çi munafiqiye?
Dema leşkerek di şer de tê kuştin, bi rojan dikarin lanetê li terorê bînin, ala faşîzmê li ba bidin, lê dema gerîlayek şehîd dikeve, bi galegalên serkeftinê dibêjin me gerîlayek kuştin. Dîsa gelek caran bi awayeke dijmirovahiyê gelek gerîla di şer de jiyana xwe ji dest didin, li cenazeyê wan îşkenceyan dikin, li wan didin, bi birîndarî digirin û înfaz dikin lê kes behsa van nake…
Gelek mijar , gelem mînak hene ku mirov bîne ser ziman lê çapemeniyeke çavê xwe ji rastiya re girtiye li pêşberî me ye. Hukumete hemû hebûna xwe li ser xapandinê û mijûlkirinê ava kiriye li pêşberî me ye. Ji ber vê ye ji bilî tekoşîn û berxwedanê ji bilî serhildanê tu rê ji gelê kurd û gerîlayê azadiyê re nemaye. Ew ê statu bi tekoşîn û berxwedanê mîsoger bibe. Di vê germa havînê de gerîla tekoşînê gurr tir bike, gel jî bi serhildanên xwe ala berxwedanê bilin bikin wê rojên azad nêz bibe…
Tekoşîna gerîla, serhildanên gel û berxwedana Rêber APO wê bibe mizgîniya azadiye….
Boran Mercan
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Bîlançoya Meha Tebaxê encamên şer û Pevçûnan li jêr e
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 31'ê Tebaxê de di saet 13.00'an de li navçeya Gevera Colemergê li dijî baregeheke tîmên taybet ên artêşa dagirker a tirk ên li herêma Oramarê diman ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama vê çalakiyê de endamekî tîmên tevgera taybet hatiye kuştin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 1'ê Îlonê de di navbera saet 09.30-13.00'an de û dîsa 14.30-17.00'an de li Colemergê di navbera navçeya Şemzînanê û herêma Gerdiyayê ji aliyê gerîlayên me ve du caran rê hatiye kontrolkirin. Di wesayitên hatine rawestandin de nasname hatine kontrolkirin û ji gel re jî di derbarê pêvajoyê de agahî hatiye dayîn.
- Ayrıntılar
Ji çapeemenî û raya giştî re!
1. Di 29'ê Tebaxê de li Bedlîsê li dijî herêma Şêx Cumayê ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatiye lidarxistin. Di 30'ê Tebaxê de di saet 17.30'an de li dijî leşkerên dijmin ên di operasyonê de ne ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 29'ê Tebaxê de di navbera saet 18.00-19.00'an de li navçeya Lîceya Amedê li dijî quntarên Korxê û Girê Cûmê ji aliyê artêşa dagirker a tirk bi helîkopterên kobrayan hatiye bombekirin. Di encama bombebaranê de şewata daristana ya li herêmê hîn jî berdewam dike.
- Ayrıntılar
-------Tecrîda li ser Ocalan, di sala duyemîn de ye û gelê Kurd, şerê li dij tecrîdê didomîne.---------
Bê çiqasî dîrok dadgeheke mezin e, mirov jî dikare dîrokê bike bin lêpirsînê û di zerzemînên dîrokê de mirovan dibin çavan re derbas bike.
Dîrok, bi bûyerên drametîk û balkêş dagirtî ye. Bûyerên dîrokî, her dem dibîne mînakên jiyana rojane. Çend roj in, Muawiye û Yezîd, serê min mijul dikin. Siyaseta Muawiye û siyaseta AKPê, kiryarên Yezîd û kiryarên serokwezîr Erdogan, di kefikên mîzêna dîrokê de bi cih dikim. Siyaset û kiryarên wek “amel û aks-ul amel” dibin çavan re derbas dikim…. Yanî dîmenê di rûdêna neynikê de û sirr û razên di fulyona pişta neynikê de…
Du tiştên ji hev cûda bin jî; lê siyaseta Muawiye û Yezîd ya “bîadê”, îro ji aliyê Erdogan ve tê meşandin.
Eger werê bîra xwendevanan; Birêz Abdullah Ocalan, bi rengekî din li ser vê mijarê rawestiya bû û nirxandinek balkêş kiribû. Misilmantiya Muawiye ya desthilatdariyê û misilmantiya Mekkih û Medîne ya baweriya dilsozî, anîbûne hemberî hev.
Seyit Riza jî belaş ne got; “em zarokên Kerbelayê ne”, ev navê siyaseta li dijî Kurdan e. Aliyekî gotinan Seyit Riza, dadgehkirina mirovan û siyaseta dema xwe ye; aliyek jî di zerzemînên dîrokê de, dibin çavan re derbas kirina siyaset û desthilatdaran e.
Muawiye siyaseta “biadê” dimeşand. Kurê wî Yezîd, heman siyaset meşand û imze avête bin gunehkariyên mezin. Îro jî siyaseta “biadê”, li dijî gelê Kurd tê meşandin û pêşengîtiya vê siyasetê jî Tayyip Erdogan dike. Erdogan, ji aliyekî ve avê li ser gelê Kurd qut dike, ji aliyê din ve “Qirkirina Harrê” (1) dike pratîkê.
Aliyekî vê siyasetê zor û wêranî ye, qirkirin û tunekirin e, aliyekî wê jî bê-exlaqî ye.
Muawiye mirovekî telaqreş bû û derew li Xweda jî dikirin. Muawiye, li pêşberî Xwedayê Mezin soz dida û li dijî pirtûka pîroz Qur’anê, li dijî “sunnet”an haraket dikir. Li dijî Cenabê Êlî, li dijî ehl-î beyt, her cure “munafiqî” dikir. Piştî ku kurê xwe Yezîd weke “welîahd” erê kir, rezalet û kambaxî bêhtirîn zêde bû. “Biad” kete devê şûr û siyaseta qirkirin, wêrankirina siyaseta bê exlaqiyê giha radeya herî bilind.
Siyaseta “biadê”, ideolojiya faşîzan ya Kerbelayê û dagirkirina wêranî ya li cografya û bajaran e.
Erdogan jî, siyaseta “biadê” dimeşîne û di bûyera Dilokê de eşkere kirin. Vekirî gotin BDPê, “yan “biad” yan jî lînc.” Ev siyaseta Muawiye û Yezîd e, encama wê jî Kerbela ye, qirkirina Harrê ye.
Yezîd, di 3 sal desthilatdariya xwe de imze avête bin 3 sucên mirovahiyê. Yek, Kerbela ye, nebiyên Cenabê Mihemmed Huseyin û dilsozên wan kuştin û namusa wan kire bin lingan. Du; Yezîd Medîne dagir kir û qirkirina “Harrê” pêkanî. Ehl-î beyt kuştin, jin pêşkêşî eskerên xwe kirin.
Sê; Mekke û Medina bi manciniqan xerab kirin.
Gelo kiryarên li Kurdistanê, ji kiryarên Yezîd cûdatir in? Naa!.. Kurd destîniya Cenabê Huseyin û Kerbela dijîn. Erdogan, siyaseta Yezîd dimeşîne û ava jiyanê, henase ji ser gelê Kurd qut dike. Kiryarên Yezid 3 ne, yê Erdogan 300 in. Yezîd 3 salan desthilatdarî kir, Erdogan 9 sal in desthilatdar e. 3 sal û 3 bûyerên sucê mirovahiyê: Qirkirin, wêranî û bê exlaqî… 9 sal û 300 sucên mirovahiyê,; qirkirin, wêranî û bê exlakî….
Di navbera Yezîd û Erdogan de, kêm zêde 1330 sal hene. Teknolojiya Erdogan û cîhanşimûliya piştgiriya Erdogan dike, li gorî hesabên matekemîtî, 3 hezar car ji yên dema Yezîd zêdetir û dijwartir in. Ev hesab di zerzemînên dîrokê de nayên hesab kirin. Ji ber ku dîrok, ji calculator û şakûlê zêdetir, bi kefikên mîzênê pîvanan dike. Şakûl û calculatora bûyerên Erdogan jî, qetiyaye û şikestiye. Êdî ne calculator, ne jî şakûl dikarin pîvanekê bikin.
Kurd, di derya faşîzmê de têne fetisandin. Lê kurd, xwe bi şelîtên hawarê digirin û di her mitinga meşa azadiyê de dengê xwe bêhtirîn bilind dikin. Mîna Bapîra Hefsedê, (2) ku di reva ji gundê Çêlik de, ji kurhiliyê xwe Virnîko re dibêje; “kurê min, em ji tirsa xwe direvin, hawara me jî, di van gelî û mesîlên kûr û fereh de olan vedide. Olan vedana hawara me dibê bersiva tirsa me.” Bersiva tirsa Bapîra Hefsedê gerilayên Kurd in. Aliyekî wê jî, cengaweriya baweriyê, sebir û berxwedan e. Ji ber ku gelê Kurd bi dengê xwe re, bi hêrs, sebir û berwedana xwe re, ber bi ronahiyê dimeşe. Giyanê ciwanên canfeda, di her çalekiyê de dibê parçeyek ji ronahiya azadiyê. Di her bersiva ji çiyan tê, kurd henaseyek din ya azadiyê dikişînin hinavên xwe.
Mixabin bi dijminê dagirker re, ne “tevazû”, ne jî merhamet heye. Erdogan jî, bi pêşengiya paqijiyek “tewhidê” dimeşê, lê di zemheriya gunehkariya hundirê xwe de, kina reş ku wek çemê faşîzmê diherike jiyanê dikuje.
Bi gotina Yaşar Kemal, di hundirê Erdogan de, “germa zer heye”. Ev jî navê Yezîdê li Kerbala ne… Ji ber ku Kerbela, navê kuştina jiyanê ye, kuştina avê ye, yanî kuştina çavkaniya jiyanê ye. Eger cografya were kuştin, jiyan dimire. Erdogan jî wek Yezîd, riya vexwarina peşik henaseya azadiyê, li gelê Kurd digire. Kurd hîna ”zarokên Kerbelayê” ne. Lê tiştke bê bersiv namîne.
Bê çawa, di bûyera drametîk Kerbelayê de, demê bi çavdêriyek bê rawestandin, bi qelemşoriya ezel-abad, êş û azara sucê mirovahiyê nivîsî, Yezîd û siyaseta wî, di dadgeha dîrokê de lanet kir; îro jî, dem, bê rawestandin û bi qelemşoriyek ezel-ebed, kiryarên bi êş û azaran barkirî û sucê mirovahiyê dinivîse û di zerzemîna dîrokê de bi cih dike. Roj wê werê ku dadgehkirina Erdogan jî dest pê bike. Qîrênên li Roboskî, li Geliyê Tiyarê, li Garzan û Kûrtekê, qîrêna di gorên komî de, “arş-i ala” parçe dikin. Ev qîrên di geliyên kûr û fereh de wek dengê Bapîra Hefsedê olan vedidin û wê bibin banga li vijdanê mirovahiyê. Wê bibin toqê lanetê!...
Ev giriyê dilê mirovahiyê ye, kuştina “ummetî Muhemedîye” ye, kuştina benî adem û zarokên Nuhê Kal e; ev giriyê cografya ye, kuştina çavkaniyên jiyanê ye, kuştina rûmet û nirxên mirovahiyê ye.
Her noş-kirina şehadeta ciwanekî Kurd, tacîdariya bawerî û cengaweriya destanî ya dîrokê yê. Ev destanên dîrokî, wê di dagehkirina Erdogan û siyaseta AKPê ya “bîadê” de bibin toqê lanetê. Wek dustanê di nava agir de sorkirî û di qereqolên eskerên artêşa Tirk de, di stuwê dilsozên Kurd de têne rûnandin, wê li Erdogan vegerin.
Dîrok, weke ava stewihandina pola ye. Di her kuştina aliyê felsefî, cografî, edebî, kulturî, sosyolojî, arkeolojîk, fîlolojî û etnografî de; di her bûyera kuştina mirovahiyê de, hêzeke nû ya polayî di xwe de kom dike. Lewma parçekirina movik bi movik, şehre bi şehre û telişandina bedena mirovahiyê, parçekirina bedena cografya bê bersiv namîne. Dîrok çahidê vê ye.
Siyaseta “biadê” ji bo Muawiye jî, ji bo kurê wî Yezîd jî nebû xelasî; wajî vê bû gunehkariya lanetkirî û kete stuwê wan. Siyaseta “bîadê” wê ji bo Erdogan jî, heman encamê bîne.
---------------------------
- –Qirkirina Harrê; Yezîd di sala 683an de, di şerê Harre de, ehl-I beyt qir dike.
- –Bapîra Hefsedê, lehenga roman Geliyê Girî.
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Belê, di nav gelan de her tim qehremanên bê nav hene. Gelek ji van tên nasîn lê gelek jı van tenê di nav rûpelên dîrokê de bê nav û nîşan in.gava gelek li azadîya xwe bigere ,neçare bersîvê bide qederê .Lewra qehremanên bê nav , her tim piştevanên vê dozê ne .
Gava mirov dibêje têkoşîn, ma tenê kar û xebat e gelo an mirovên bijare vî karî dikin. Di hemû şoreşan de birîndarên şoreşê, li enîya dawî cih digirin. Her wiha tenê weke sembolên şoreşê tên dîtin.
Lê di nav têkoşîna gelê Kurd de bi taybet di nav tevger a PKK ê de birîndarên şoreşê an ku gazî her tim bi xebat û jîyana xwe, bûne mînak û nimûne jı bo gel, heval û têkoşînê.
Yek jı van hevalan rê heval Dılgeş e.
Rê heval Dilgeş di sala 1977de li navçe ya Çelê ku girêdayî bajarê Colemêrgê hatîye cihanê.Di zarokatiya xwe de her tim bibû navenda hez kirin û rêzê, her wiha ji ber rewşa gel, desthilatîya dijmin di sala 1993 de biryara beşdar bûna nava tevgerê dide û di demeke kinde beşdarî nav refên Gerîla dibe. Li herêma Zagros an.
Belê di destpêka ciwaniya xwe de bi hêz û hez kirineke mezin beşdarî kar û xebatê bû. Bi vê kesayeta xwe ya giran, fedakar û bi coş di nav jîyana Gerîlatîyê de jî her tim bibû navenda hez kirin rêz û çavkanîya hevaltîya rast. Ev bi xwe zarokê Zagrosan bû . Li her biharê weke berfîne kê li keviyên berfa Çarçêla serî hildida û geş dibû. Bi rûkenî û peyvên xwe yên xweş di karî bû dilê hemû kesan vebike û bi eşqa hevaltiyê dilê wan hevalên xwe dagir bikira .
Di demên herî tengde çi di nav çalakî çi di nav zor û zehmetiyên xwezayê de Zagros ev weke zarokekî diparast. Lewra eşq û evîna wî her tim weke kanîyekê li çîyayê Samora diherikî. Hin caran jî weke teyrê bazekî bask li xwe dida û bi hêrseke pir mezin li ser neyaran ve di çû.
Di rojeke ku dayîk Zagros ketibû nav xeweke şêrîn de mayîneke bêbext şîyar ma bû. dem sala 1996 piştî çend caran ji çalekî û birîndarî lê vê carê ancex bi bêbextî kari bû zarokê Zagrosan ji çîyan, têkoşîn û hevalan dûr bike .
Gelo ma çi li vê cîhanê ji hêza evîna çîyan, têkoşîn û hevaltiyê bi hêztir heye.Weke Rêber APO dibêje; ne girînge ku mirov jiyan bike an jiyan neke, ya girîng ewe ku piştî mirov ji vê cîhanê çû li dûv xwe şopekê bihêle ...Her wiha Rêber APO dibêje; gazî şehîd zindîne li ser vê bingehê rê heval Dilgeş carek din berê xwe dide çîyan .bê ku ew lingê jêbû yî ji xwe re bike asteng.Her kesek dikare xwe bi hin tiştan îfade bike . Lê gaziyek wê xwe bi çi îfade bike. Li ser vê pirsê û bersîva we têkoşîna rê heval Dilgeş mînaka herî ber çave. Ew kesayeta Apoyî, fedekar, milîtanê xetê cangorî yê Rêbertî û doza xwe bû.
Belê bi vê kesayetê û biryar bûnê di kar, têkoşîn û jîyana xwe de dabû avakirin. Belê birîndarek bi vê helwest û têkoşîna xwe dikare bibe şehîdekî zindî.
Di demeke ku aştî li deriyê dijminan dixist. Rê heval Dilgeş erkê parastina gel û nirxên têkoşînê dabû ser milê xwe. Lê her tim kevokên spî dibin qûrbanê durûtiya mirovahiyê. Di dema ku ji aliyê tevgera me KCK ê bê çalakî hatibû destpêkirin ne hezim kirina wan ji vê re bû sedema pêşxistina operasyonan. Bi hemû hêz û teknîka xwe bi ser hevalan de diçin. Di 8 ê îlona 2009 de li cihê dayîkbûna rê heval Dilgeş operasyonek dest pê kir. Di dema ku rê hevalê Dilgeş bîranînên xwe zarokatî bi bîrtanîn û destpêka tevlê bûna xwe li ber çavên xwe zindî dikirin. Belê di katjimêr 3ê nîv a şevê de ji erd û asîmanan ve dijmin dora wan pêça. Lê nedizanîn ew bi kurê Rûstemê Zal re şer dikir in. Çawa Îskenderê makedonî serî tewand wê ew jî bitewînin û birevin. Piştî demeke dirêj ji bihevçûnan re, rê heval Dilgeş bi tev 7 hevalên xwe ve weke stêrkan ji asîmanan rijiyan û bi ber girava ROJ ê ve herikîn.
....BİLA HERKES DUA BIKE, EV KEVOK CAREK DIN NE BI BAZ, EGER GOTIN ÇIMA EZÊ BEJIM HEMA….
Sılav û rêzên şoreşgerî
Metîn Zîndan...
- Ayrıntılar